Heybe
Masal diyarı Heybe masalı..
– Ben mi , demiş maymun, neden memnun olmayacakmışım? Onlar dört ayaklı da ben değil miyim ? Kimse kalkamaz suratımda kusur aramaya.Ama ayı kardeşin suratı öyle mi ya ? Aceleye gelmiş bir karalama zavallının ki. Bana sorarsa hiç resmini yaptırmamalı.
Ayı gelmiş ortaya, başını sallamış iki yana, herkes halinden yakınacak sanmış. Ne gezer, övmekle bitirememiş biçimini; Fili eleştirmiş bir hayli: Demiş ki, kulaklarından kesip kuyruğuna eklemeli.
– Nedir, demiş, o biçimsiz, o çirkin irilik ?Akıllı sandığımız file gelince sıra, o kadar övmüş ki kendini inanamamış hiçbiri. Ama balinada kusur bulmuş o da.
– Bu kadar şişmanlık düşman başına demiş.
Arkadan karınca gelmiş. O da peynir kurdunu pek ufak bulmuş…Minnacık kurda şöyle bir bakınca, kendini pek büyük bulmuş.
Aslan bakmış her yaratık halinden memnun. Hep kendileri güzel, başkaları çirkin. Yollamış hepsini gülerek, memnun olmuş.
Ama aslan bir şeyi bilmiyormuş, insanoğlunu dinlese çok gülermiş eminim, insanın kendisini beğendiği kadar kim beğenir ki kendini. Kendimizi beğenir, başkalarını hep yana atarız,kendimizdeki kusuru bağışlar, başkalarında pireyi deve yaparız.
Bir heybemiz olsa omzumuzda, arka gözüne kendi kusurlarımızı saklar, ön gözüne başkalarının kusurlarını atarız…
La Fontaine masalları…
